01.04.2018 0 1919

Namiętni tangeros

PASJE Tango argentyńskie to taniec emocjonalny, zmysłowy a jednocześnie niezwykle elegancki. Tych, którzy je tańczą, nazywa się tangeros. W Białej Podlaskiej od lat istnieje grupa, dla członków której to ogromna pasja.

Początki argentyńskiego tanga to historia mało elegancka, bowiem wywodzi się z domów publicznych i podrzędnych lokali. Powstało ok. 1900 r. na ulicach Bueons Aires i Montevideo. Tanga nie wymyślili choreografowie. To taniec naturalny, oparty na emocjach i zmysłach, dzięki czemu ma nieskończoną ilość ruchów, którymi wciąż można zaskakiwać. Podobno każdy z nas ma w sobie tango.

– Jako taniec wymyślony przez zwykłych ludzi opiera się na dość prostych zasadach – tłumaczy instruktor tanga argentyńskiego Wojciech Rozwałka. – Mamy tu kilka podstawowych kroków. Reszta to improwizacja. Na świecie tango argentyńskie przeżywa renesans od początków lat 80. ubiegłego wieku. W Polsce ponowne zainteresowanie tym tańcem zaczęło się pod koniec lat 90., i nie słabnie do dziś. Bialska grupa tangerowców powstała kilka lat temu dzięki Ewie Magier, przedsiębiorcy i miłośniczce kultury.

Tango niesalonowe

My, Europejczycy, mówiąc tango, myślimy o długich sukniach, frakach, dużym parkiecie. Przyzwyczajeni jesteśmy do oglądania europejskiej odmiany tanga, która wprawdzie wywodzi się od tanga argentyńskiego, ale jego charakter został zmieniony. Kiedy w pierwszych latach XX wieku tango trafiło do Europy, uznano je za taniec nieprzyzwoity. Trzeba było je tylko ucywilizować. Dziś tango europejskie to taniec towarzyski, balowy, natomiast tangu argentyńskiemu daleko do salonów.

– Tango argentyńskie można tańczyć wszędzie. Tancerze potrzebują niewielkiej przestrzeni, można je tańczyć dosłownie na metrze kwadratowym. W tangu argentyńskim jest to, co bardzo w tańcu cenię: bliskość partnerów, podział ról w parze i emocje – mówi Rozwałka, który od lat prowadzi w Białej Podlaskiej Szkołę Tańca Zamek. Jest Mistrzem Polski klasy B w tańcach latynoamerykańskich, półfinalistą Mistrzostw Świata w 10 tańcach, posiadaczem najwyższej międzynarodowej klasy tanecznej „S” w tańcach standardowych i latynoamerykańskich. – Tango argentyńskie jest dziś tańcem uniwersalnym, tańczonym na całym świecie. I chociaż naprawdę każdy może je tańczyć, myślę, że tylko Argentyńczycy mają je we krwi – dodaje z uśmiechem.

Hobby czy sposób na życie

– W naszej szkole mam naprawdę świetną grupę tangerowców – chwali swych podopiecznych dumny Rozwałka. To nie on wpadł na pomysł zajęć z tanga argentyńskiego. – Prawdę mówiąc, to pani Ewa Magier mnie odnalazła i wyprosiła, żebym poprowadził zajęcia. Zrobiła też wiele, by zebrała się odpowiednia grupa – wyjaśnia.

Ewa Magier tańczy tango już dziesięć lat. Dla niej i pozostałych tancerzy tango argentyńskie to pewnego rodzaju filozofia

Ewa Magier trenowała tango argentyńskie w pięcioosobowej grupie dużo wcześniej, a kiedy jej trenerzy z różnych przyczyn nie mogli dalej prowadzić zajęć, grupa zaczęła szukać innych możliwości. – Kiedy dowiedzieliśmy się, że Wojciech Rozwałka przeprowadza się do Białej i będzie tu trenował dzieci, stwierdziliśmy, że trzeba spróbować. Faktycznie w pewnym sensie wymogłam na nim, by poprowadził naszą grupę – wspomina bialska bizneswoman. Z czasem dołączały kolejne osoby. Obecnie zajęcia prowadzone są w dwóch grupach.

Ewa Magier tańczy tango już dziesięć lat. Dla niej i pozostałych tancerzy tango argentyńskie to pewnego rodzaju filozofia. – Kiedy przejdziemy już przez etap nauki podstaw i zaczynamy naprawdę tańczyć tango, coraz mocniej się w to wgłębiamy, wtedy możemy zacząć mówić o pewnej filozofii tańca, a może nawet życia – uważa Magier.

Porozumienie bez słów

Zarówno ona jak i jej instruktor powtarzają, że tango argentyńskie to taniec dla dorosłych. Wymaga doświadczenia, umiejętności pokazania emocji, a i tak nie każdy jest w pełni „wejść” w tango. – Żeby zrozumieć ten styl tańca, trzeba przejść przez pewne etapy życia, pokonać kilka barier w dorosłym życiu. Nie każdy jest na to przygotowany – podkreślają zgodnie. Ewa Magier dodaje, że tango wyzwoliło w niej kobiecość. – Nauczyłam się chodzić na obcasach, malować paznokcie – śmieje się.

W tangu argentyńskim jest wyraźny podział ról. Jest prowadzący i podążający. Mężczyźnie tango pozwala pokazać męskość. Partnerka z kolei może wydobyć z siebie to, co najbardziej w niej kobiece.

Tangerowcy twierdzą, że tango argentyńskie to jedyny ponadnarodowy taniec i nie wymaga znajomości języków obcych. Właściwie słowa w tangu są niemal zakazane. Tutaj partnerzy porozumiewają się za pomocą wzroku. Właśnie od spojrzeń zaczyna się taniec – tak mężczyzna zaprasza kobietę. Jeśli jest ona gotowa zatańczyć, nie może odwrócić wzroku.

Tango argentyńskie to taniec zmysłów, emocji, uczuć i doświadczeń życiowych. Daje niezwykłe możliwości ruchów i układów, pozwala wyrażać siebie i wyzwala to, co w nas naturalne, pierwotne.