Kącik książkowy: 'Córka komendanta', czyli mistrz powieści historycznej powraca

W kwietniu nakładem Wydawnictwa Replika ukazała się „Córka komendanta” Johna Boyne’a, czyli długo wyczekiwana kontynuacja głośnego, zekranizowanego i sprzedanego w 11 milionach egzemplarzy „Chłopca w pasiastej piżamie”. Na rynek trafiło jednocześnie wznowienie „Chłopca…”.

„Córka komendanta” John Boyne

„Kiedy dziecko potwora jest winne zbrodni ojca? Wina i współudział mają niejedno oblicze. John Boyne jest mistrzem powieści historycznej. To wspaniała książka, na której emocjonalny wpływ z pewnością nie jesteś przygotowany.” – John Irving.

Gretel Fernsby od wielu dekad mieszka w okazałym apartamencie w reprezentacyjnej dzielnicy Londynu. Pomimo przerażającej przeszłości, wiedzie spokojne i wygodne życie.

Nie opowiada o ucieczce z nazistowskich Niemiec. Nie opowiada o ponurych latach spędzonych z matką w powojennej Francji. Nie opowiada też o ojcu, komendancie jednego z najbardziej znanych niemieckich obozów zagłady. A przede wszystkim nie wypowiada imienia swojego brata.

Pewnego dnia do mieszkania na parterze wprowadza się młoda rodzina. Pomimo wspomnień, które przywołuje kilkuletni Henry, pomiędzy nim a Gretel nawiązuje się nić przyjaźni. Wkrótce potem dochodzi do awantury pomiędzy piękną matką Henry’ego a jego despotycznym ojcem.

Gretel staje na podobnym rozdrożu, na jakim znalazła się dawno temu. Wtedy nie zrobiła nic, teraz, decydując się na uratowanie małego chłopca, ma szansę zmierzyć się z poczuciem winy, żalu i z wyrzutami sumienia. By to zrobić, konieczne może okazać się ujawnienie tajemnic, które skrywała przez całe życie…

W sprzedaży dostępna także Johna Boyne’a – „Chłopiec w pasiastej piżamie”

Światowy bestseller. Miliony sprzedanych egzemplarzy! Wyróżniony prestiżowymi nagrodami. Zekranizowany w 2008 roku. Wstrząsająca historia pięknej przyjaźni na przekór złu szalejącej wojny.

Dwóch chłopców i dwa światy… Obaj urodzili się w tym samym dniu, miesiącu i roku, ale los traktował ich do pewnego czasu zupełnie inaczej.

Bruno, syn komendanta obozu koncentracyjnego, żyje podczas wojny, prawie w ogóle jej nie doświadczając, nie mając świadomości, że ona trwa tuż obok, pochłania ofiary.

Szmul, syn żydowskiego zegarmistrza, zna wojnę od tej najgorszej, najbardziej nieludzkiej strony. To ona odebrała mu spokojne dzieciństwo, bezpieczeństwo, przyszłość oraz członków rodziny.

Spotkanie chłopców ma wymiar symboliczny. Odbywa się na granicy dwóch światów. Okazuje się, że przekroczenie jednego z nich powoduje, że stają się równi, ale na pewno nie szczęśliwsi. A może jednak…?

Recenzja „Chłopca w pasiastej piżamie” (czytanie.na.platanie)

Literatura obozowa nie należy do gatunku książek, które dałabym radę podczytywać przy kawie. Emocje powodują, że cały świat przestaje istnieć. Nawet jeśli kreślona ręką autora historia nie ma odzwierciedlenia w faktach, tak jak w tym przypadku, to przedstawiona z perspektywy dziecka, 9-letniego syna komendanta obozu koncentracyjnego, porusza do głębi.

Bruno, wrażliwy i sympatyczny chłopiec nawiązuje przyjaźń ze swoim rówieśnikiem, Żydem o imieniu Szmul, mieszkającym po drugiej stronie płotu zwieńczonego drutem kolczastym. Chłopcy od razu znajdują wspólny język, tym bardziej, gdy okazuje się, że urodzili się tego samego dnia, miesiąca i roku. Ich relacja dla nich obu jest odskocznią od obecnego życia. Czymś normalnym w tym nienormalnym i niezrozumiałym dla nich świecie.

Bruno jest ogromnie ciekawy tego, co kryje się za ogrodzeniem. Czy jego wyobrażenia w jakimkolwiek stopniu pokrywają się z rzeczywistością?

Tak jak Szmul nie rozumie powodu wyrządzanej Żydom krzywdy, tak Bruno nie widzi, że to ojciec, którego tak kocha właśnie jest jej sprawcą. Dla Bruna jest on wzorem do naśladowania, dla Szmula potworem.

Można by się spierać, czy 9-letni chłopiec może w takim stopniu nie rozumieć otaczającej go rzeczywistości, ale to kwestia zupełnie drugorzędna. Ważne są zawarte w książce wartości.

To historia o okrucieństwie wojny odbierającej dzieciom okres beztroski i zabawy. Okres bezpieczeństwa i miłości.

To też opowieść o przyjaźni, której nie mogą przeszkodzić żadne mury, ogrodzenia i uprzedzenia. Bo dzieci chcą być po prostu dziećmi. Chcą widzieć świat piękny i przyjazny, nie podzielony drutem kolczastym.

źródło: Replika.eu