Przed nami prawdziwa uczta dla ucha i ducha, czyli 22. Podlasie Jazz Festival

Pierwsza sobota i niedziela września (2 i 3.09) upłyną pod znakiem wielkich emocji muzycznych. Zapewnią je w amfiteatrze w Białej Podlaskiej uczestnicy 22. Podlasie Jazz Festival, organizowanego konsekwentnie przez Bialskopodlaskie Stowarzyszenie Jazzowe. Honorowy patronat nad tym wydarzeniem objął prezydent miasta Biała Podlaska Michał Litwiniuk.

Pierwszego dnia festiwalu, 2 września, od godziny 18 wystąpią: duet Ptaszyn/Nahorn, czyli Jan Ptaszyn Wróblewski – saksofon

tenorowy i Włodzimierz Nahorny – fortepian, następnie Włodzimierz Nahorny Trio w programie „Ballad Book – Okruchy dzieciństwa” oraz Adrianna Noszczyk z zespołem, prezentując melodie filmowe w jazzowym opracowaniu.

Drugiego dnia, tj. 3 września, o godzinie 18 zagrają: Grażyna Auguścik Group i pianista Adam Makowicz.

Bilety na oba festiwalowe dni dostępne są w przedsprzedaży internetowej online na www.niezla-sztuka.pl, a także w: Pizzerii Roma, ul. Brzeska 1, tel. 83 344 44 20; Kawiarni Coffeelove, plac Rubina 11-14, tel. 693 890 281; Sklepie Muzycznym Music Audio, ul. Janowska 11, tel. 83 342 57 47.

Ceny biletów: I dzień festiwalu – 80 zł, II dzień festiwalu – 80 zł , karnet na cały festiwal – 140 zł.

Festiwal zrealizowano z pieniędzy Urzędu Marszałkowskiego w Lublinie, Urzędu Miasta Biała Podlaska, partnerów oraz sponsorów (sponsor główny : Dr Gerard). Partnerzy festiwalu: Stowarzyszenie Autorów ZAiKS, Związek Artystów Wykonawców STOART, Hotele Arche – Hotel Zamek Janów Podlaski.

Jak zapowiada dyrektor festiwalu Jarosław Michaluk, w amfiteatrze przy ulicy Warszawskiej 12 będziemy gościli trzech doktorów honoris causa: Adama Makowicza, Jana Ptaszyna Wróblewskiego (dwukrotnie otrzymał ten zaszczytny tytuł) i Włodzimierza Nahornego.

Światowej sławy pianista Adam Makowicz, na co dzień mieszkający w Nowym Jorku, wykona utwory pochodzące z dwóch ostatnich swoich płyt: „Welcome Back, Adam” i „Blue Sapphires”. Natomiast duet szczególnie zasłużonych jazzmanów Wróblewskiego i Nahornego zadebiutuje na bialskim festiwalu. Obaj koncertowali wspólnie około 40 lat temu. Teraz dadzą upust fantazji.

Włodzimierza Nahornego usłyszymy jeszcze z własnym trio, w autorskich utworach pochodzących z retrospektywnej płyty „Ballad Book – Okruchy dzieciństwa”, z niezmiennym i niezawodnym składem: Mariuszem Bogdanowiczem na kontrabasie i Piotrem Biskupskim na perkusji.

Uznana przez amerykańskich krytyków za jedną z najciekawszych postaci światowej sceny jazzowej wokalistka Grażyna Auguścik, mieszkająca od lat w Chicago, zaprezentuje wraz z zespołem utwory z nowej płyty „2 The Light”. W zespole wystąpią czołowi polscy muzycy, m.in. Michał Tokaj na fortepianie i Szymon Mika na gitarze.

Młode pokolenie będzie reprezentowała wokalistka i aktorka Adrianna Noszczyk, z udziałem znakomitych muzyków jazzowych, m.in. trębacza Piotra Schmidta i perkusisty Arka Skolika. Przedstawią oni znane „Melodie z ekranu” w aranżacji pianisty Wojtka Sanockiego. Warto wybrać się do amfiteatru, by poczuć te dźwięki osobiście.

Istvan Grabowski

zdjęcia archiwum BSJ 

 

A oto krótkie biogramy artystów, których zobaczymy w Białej Podlaskiej:

 

Adam Makowicz, USA (Nowy Jork)

Legenda jazzu, mistrz improwizacji, wybitny pianista. Urodził się w 1940 roku w Czechach, w polskiej rodzinie mieszkającej wówczas na Śląsku Cieszyńskim. W 1946 roku z rodzicami powrócił do Polski. Wybór padł na Rybnik, gdzie ojciec Adama znalazł pracę w kopalni jako inżynier maszyn górniczych. Już w Rybniku pierwszych lekcji gry na fortepianie udzielała Adamowi jego matka, również pianistka i śpiewaczka. Młody Adam okazał się szczególnie utalentowany, dlatego też trafił do szkoły dla dzieci uzdolnionych muzycznie, a następnie do rybnickiej klasy fortepianu wybitnego pedagoga, profesora Karola Szafranka. Choć rodzice marzyli dla syna o karierze klasycznego pianisty, 15-letniego Adama porwał jednak jazz, którego uczył się słuchając programu radiowego „Music USA – Jazz Hour” legendarnego popularyzatora muzyki jazzowej Willisa Conovera.

W późnych latach pięćdziesiątych w Polsce muzyka jazzowa była niemile widzianym i wręcz zakazanym owocem Zachodu. Ta muzyka (jak powiedział kiedyś Adam, „świat wolności i improwizacji”), zwłaszcza w wykonaniu mistrzów fortepianu, takich jak Art Tatum czy Erroll Garner, zafascynowała go do takiego stopnia, że jako nastolatek porzucił szkołę, jej klasyczne wymogi i zasady.

W poszukiwaniu początków własnej drogi artystycznej i języka muzycznej wypowiedzi Adam, nie mogąc liczyć na dalszą pomoc rodziców, wybrał niezwykle skromną egzystencję w warunkach ciągłej niepewności przeżycia następnego dnia. Jego oazą wówczas stał się krakowski klub jazzowy Helicon. Kilka lat później, w 1962 roku, wraz z trębaczem Tomaszem Stańko, założył grupę Jazz Darings, uważaną za pierwsze europejskie combo free jazzowe. Przez wiele lat swoją muzyką uświetniał legendarne już wtedy warszawskie festiwale Jazz Jamboree. Od połowy lat 70. Adam coraz częściej grywał koncerty solowe, zyskując sławę i uznanie wśród melomanów w Polsce i na świecie.

W 1977 roku, z rekomendacji Benny Goodmana i Willisa Conovera, legendarny producent John Hammond zaprosił go na 10-tygodniowe tournee w USA. W tym czasie Makowicz nagrał solową płytę dla CBS Columbia, zatytułowaną „Adam”. W 1978 roku wyjechał do USA po raz drugi, tym razem na 6-miesięczny kontrakt, i od tego czasu Nowy Jork, Manhattan, stały się jego stałym domem. Otworzyły się przed nim legendarne świątynie muzyki – nowojorska Carnegie Hall (po raz pierwszy wystąpił tam w koncercie poświęconym zmarłemu sześć miesięcy wcześniej Erroll Garnerowi) i klub Cookery w Greenwich Village. Zaproszony został do udziału w Festiwalu Jazzowym w Newport w Rhode Island.

Po wprowadzeniu w Polsce w 1981 roku stanu wojennego, wraz z innymi polskimi artystami mieszkającymi w USA Adam wziął udział w emitowanym na cały świat programie telewizyjnym „Żeby Polska była Polską”, zorganizowanym z inicjatywy prezydenta Ronalda Reagana, co definitywnie zamknęło mu na kilka długich lat możliwość przyjazdu do kraju. Dopiero po 1989 roku mógł nareszcie odwiedzić Polskę, do której przyjeżdża teraz regularnie. Występując w USA, Adam dzielił scenę z największymi i najwspanialszymi muzykami, między innymi z Benny Goodmanem, Herbie Hancockiem, Earl Hinesem, Freddie Hubbardem, Sarah Vaughan, Teddy Wilsonem, George Shearingiem, George Mrazem, Al Fosterem, Jacki DeJohnette, Charlie Hadenem.

Bardzo wysoko został oceniony przez recenzentów występ w duecie z Leszkiem Możdżerem w Carnegie Hall we wrześniu 2004 roku. Koncert-pojedynek między mistrzem weteranem i wschodzącą gwiazdą jazzu został utrwalony na płytach CD i DVD. Nagranie to zostało uhonorowane Platynową Płytą przez wytwornię EMI Music. Poza utworami czysto jazzowymi, ma w swoim repertuarze także klasykę, szczególnie Chopina, którym nasiąkł w młodości, jak sam mówi, i którego czuje „po jazzowemu” jak nikt inny. W USA Adam wydał płytę poświęconą muzyce Chopina w interpretacji jazzowej, jedyną amerykańską płytę tego rodzaju w całości poświęconą temu genialnemu kompozytorowi.

W niezwykle szerokim repertuarze Adam posiada także utwory G. Gershwina, I. Berlina, J. Kerna, C. Portera i wielu innych kompozytorów amerykańskich. Nagrał kilkadziesiąt płyt i występował w najważniejszych salach koncertowych na świecie, współpracując z największymi współczesnymi muzykami. Jest autorem kompozycji na zespoły kameralne, ponad 100 krótkich kompozycji jazzowych, a także muzyki do filmów krótkometrażowych.

Odznaczony wieloma odznaczeniami cywilnymi, między innymi w 2005 roku Komandorskim Krzyżem Zasługi. W 2008 roku, z okazji jubileuszu czterystu lat istnienia amerykańskiej Polonii, zaliczono go do zaszczytnego grona najbardziej zasłużonych Polaków w historii Stanów Zjednoczonych. W październiku 2009 roku Adam został udekorowany w Warszawie Złotym Krzyżem Gloria Artis – najwyższym państwowym odznaczeniem za zasługi w propagowaniu polskiej sztuki na świecie.

W 2012 roku Towarzystwo Przyjaciół Śląska w Warszawie przyznało Adamowi swoją coroczną nagrodą dla osób szczególnie zasłużonych dla Śląska. Od kilkunastu lat Adam, Honorowy Obywatel Ustronia, poświęca swój coroczny jesienny recital w Ustroniu na cel charytatywny, wspomagając tym gestem Ośrodek Edukacyjno-Rehabilitacyjno-Wychowawczy w Ustroniu-Nierodzimiu.

Jesienią 2011 roku wydawnictwo PWM Edition wydało cieszącą się dużym zainteresowaniem czytelników książkę Marka Strasza „Grać pierwszy fortepian. Rozmowy z Adamem Makowiczem”, w której Adam niezwykle barwnie i szczerze opowiada o swoich trudnych początkach, miłości do jazzu i karierze za Oceanem. W 2015 ukazało się drugie wydanie tej poczytnej książki. W tym samym roku jego rodzinny Rybnik przyznał mu zaszczytny tytuł Honorowego Obywatela Miasta Rybnika, a w marcu 2018 roku ZAiKS – Honorowe Członkostwo. Także w marcu 2018 roku miała miejsce premiera płyty „Swinging Ivories”, na której zarejestrowano jego recital w Studiu Koncertowym PR im. W. Lutosławskiego w Warszawie. Jej wersja winylowa ukazała się w lutym 2019 roku.

W 2019 roku za swoje zasługi w szerzeniu kultury polskiej za granicą Adam Makowicz został uhonorowany przez Klub Inteligencji Polskiej w Wiedniu nagrodą Złotej Sowy Polonii, zwaną „Polonijnym Oscarem”.

Od 2012 roku Adam blisko współpracuje i koncertuje w Stanach, Kanadzie – a ostatnio także w Polsce – z pochodzącym z Polski nowojorskim saksofonistą Krzysztofem Medyną. W 2019 roku obaj panowie powiększyli skład swego zespołu o młodego amerykańskiego kontrabasistę Jeffa Dinglera. Premierowy występ ich tria – MMD Jazz Ensemble – miał miejsce 3 czerwca 2019 roku w legendarnym klubie nowojorskim Blue Note.

W 2020 roku wspólnie z Leszkiem Możdżerem przygotował nowy program, aktualnie prezentowany z ogromnym sukcesem na największych polskich scenach koncertowych. W tym samym roku Stowarzyszenie Jazzowe Melomani przyznało Adamowi Makowiczowi dwie nagrody: Grand Prix of Europe oraz Grand Prix za Całokształt Działalności. W 2021 roku został laureatem nagrody Złotego Fryderyka za całokształt twórczości, a w listopadzie 2022 roku Akademia Sztuki w Szczecinie nadała mu tytuł „doktora honoris causa”.

W pierwszej połowie 2023 roku miały miejsce premiery dwóch najnowszych płyt Adama: „Welcome Back, Adam”, nagranej dla firmy ForTune (CD i winyl), oraz „Blue Sapphires”, nagranej dla firmy AC Records (winyl).

źródło: www.adammakowicz.pl

 

Włodzimierz Nahorny Trio

Włodzimierz Nahorny – fortepian

Mariusz Bogdanowicz – kontrabas

Piotr Biskupski – perkusja

Nahorny Trio gra nieprzerwanie od 1990 roku. To najdłużej istniejący zespół w historii polskiego jazzu. „Ballad Book – Okruchy dzieciństwa” to kolejna odsłona twórczości Włodzimierza Nahornego – ikony i legendy polskiego jazzu, mistrza liryki, która w balladach właśnie znajduje swe najpiękniejsze wcielenie. To odpowiedź na współcześnie otaczający nas krzyk, zgiełk i pośpiech, muzyka pełna oddechu, spokoju, zadumy i refleksji.

Twórczość Włodzimierza Nahornego to poezja i romantyzm – język niedefiniowalny i nieprzewidywalny. Utrzymana w jazzowym kanonie pianistyka, nosi osobiste słowiańskie piętno. Jego życiorys to niemal cała historia polskiego jazzu. Twórczy idiom jest tak szeroki, jak nieskończony jest wachlarz jego artystycznych możliwości. Od samego początku kariery, od debiutu, wzbudza powszechne uznanie. Wybitny, niepowtarzalny kompozytor, jeden z pierwszych polskich multiinstrumentalistów, człowiek o niespotykanej wrażliwości i skromności, jednocześnie pełen energii i nowatorskich koncepcji. Krytycy nazywają go Chopinem Jazzu.

Nahorny Trio jest bazą wszystkich projektów mistrza: „Śpiewnik Nahornego”, „Kolędy na cały rok”, „Piosenki Lwowskie” i „Nahorny Sextet”. Trio ma w swoim programie również fragmenty programów „Nahorny-Szymanowski Mity” czy „Chopin Genius Loci”, w których lider połączył świat muzyki poważnej i jazzu, tworząc nową wartość, wykraczającą poza znany dotąd jazzowy kanon transkrypcji muzyki poważnej. To muzyka na wskroś współczesna, czerpiąca inspirację z wielu gatunków.

Producentem i wydawcą płyty „Ballad Book – Okruchy dzieciństwa” (2018) jest Mariusz Bogdanowicz. Z jego wydawnictwem Confiteor, Włodzimierz Nahorny jest związany blisko dwadzieścia lat. Płyty: „Dolce far niente… i nic więcej” – Nahorny Trio (2002), „Śpiewnik Nahornego” – Lora Szafran, Nahorny Trio (2003), „Chopin Genius Loci” – Nahorny Sextet (2010), „Hope” – Nahorny Trio (2014).

 

Włodzimierz Nahorny to postać niemająca sobie równej na polskiej scenie jazzowej. Pianista, saksofonista, flecista, kompozytor i aranżer muzyki jazzowej, rozrywkowej, teatralnej i filmowej. Jest absolwentem PWSM w Sopocie. Zdobył wiele nagród na konkursach i festiwalach w Polsce i za granicą. Najważniejsze z nich to: I nagroda solistyczna i zespołowa na Jazz nad Odrą 64; II nagroda na Konkursie Młodych Muzyków Jazzowych w Wiedniu w 1966 roku; I nagroda na Festiwalu Jazzowym w Wiedniu w 1967 roku, którą odebrał z rąk Duke’a Ellingtona; I nagroda na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, kolejno w 1972 i 1973 roku.

Jest kompozytorem najsłynniejszej, powojennej, polskiej piosenki „Jej portret”. Ma na swoim koncie współpracę z legendarnym gdańskim Bim-Bomem, z zespołami Andrzeja Trzaskowskiego, Andrzeja Kurylewicza i wreszcie z Breakoutami w okresie ich największej popularności.

Działające od 1991 roku Nahorny Trio, z Mariuszem Bogdanowiczem na kontrabasie i Piotrem Biskupskim na perkusji, jest bazą wszystkich formacji i projektów fonograficznych. Trio to jest najdłużej istniejącym w tym samym składzie triem w historii polskiego jazzu! Nahorny Sextet wykonuje transkrypcje muzyki poważnej (Chopin, Szymanowski, Karłowicz, Paderwski, Maciejewski), będące połączeniem oryginałów z kompozytorską inwencją lidera.

W 2009 roku Włodzimierz Nahorny napisał pracę doktorską pot tytułem „Twórczość Fryderyka Chopina jako źródło inspiracji w muzyce jazzowej”, a w 2013 roku otrzymał tytuł profesora. Wykłada na Akademii Muzycznej w Gdańsku. W styczniu 2011 roku, z rąk prezydenta RP, otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a 7 listopada 2021 roku – Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Jest osobowością niedefiniowalną. Jego życiorys to niemal cała historia polskiego jazzu. Od samego początku kariery, od debiutu, wzbudza powszechne uznanie. Wybitny, niepowtarzalny kompozytor, jeden z pierwszych polskich multiinstrumentalistów. Jego idiom to pojęcie tak szerokie, jak nieskończony jest wachlarz jego artystycznych dokonań. Jest człowiekiem o niespotykanej wrażliwości i skromności, jednocześnie pełnym energii i nowatorskich koncepcji.

Jego muzyka to poezja i refleksja. Wśród polskich jazzmanów twórca najbardziej słowiański i romantyczny.

           

Mariusz Bogdanowicz – kontrabasista, kompozytor, lider, producent, wydawca, publicysta i pedagog. Absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Ma w swoim dorobku cztery autorskie płyty: „Back to the Bass” (1995), „Confiteor Song” (2001), „Syntonia” (2013) i „Przy Tobie” (2016). Jest kompozytorem muzyki teatralnej i filmowej: „Maskarada” (1991), „Emigranci” (2009), „Idź w noc Margot” (2010), „Żyd” (2012), „Cudowna lampa Aladyna” (2014).

W 1991 roku sformował swój pierwszy zespół, prezentujący muzykę o wyeksponowanej melodyce, dużej przestrzeni i silnym ładunku emocjonalnym. W latach 1982-84, a później reaktywowany w 2010 roku, współtworzy słynny Heavy Metal Sextet.

Poza muzyką instrumentalną, pisze piosenki do tekstów m.in. Wojciecha Młynarskiego, Justyny Holm, Marii Przybysz, Andrzeja Poniedzielskiego, Jana Wołka i Marka Gaszyńskiego (płyta „Przy Tobie – Mariusz Bogdanowicz – piosenki”).

Od ponad trzydziestu lat gra we wszystkich formacjach Włodzimierza Nahornego. Współpracował m.in. z: Ewą Bem, Lorą Szafran, Urszulą Dudziak, Edytą Geppert, Wojciechem Karolakiem, Zbigniewem Namysłowskim, Andrzejem Jagodzińskim, Sławomirem Kulpowiczem, Andrzejem Kurylewiczem, Zbigniewem Preisnerem, Jarosławem Śmietaną, Wiesławem Pieregorólką, Jackiem Kaczmarskim, Michałem Lonstarem, Markiem Bałatą, Krzysztofem Herdzinem, Pawłem Tomaszewskim, Michelle Hendrix, Deborah Brown, Billem Molenhofem. Brał udział w spektaklu „Kobieta z widokiem na taras” Stanisława Tyma.

Jest producentem i wydawcą fonograficznym, jego wydawnictwo Confiteor wydało m.in. płyty: „Seriale, Seriale…”, „Confiteor Song”, „Nahorny Trio Dolce far niente… i nic więcej”, „Śpiewnik Nahornego”, „Nahorny Sextet Chopin Genius Loci”, „Syntonia”, „Nahorny Trio Hope”, „Przy Tobie”, „Nahorny Trio Ballad Book – Okruchy dzieciństwa”.

Zajmuje się również publicystyką. Przeprowadził wywiady m.in. z Włodzimierzem Nahornym i Wojciechem Karolakiem, Maciejem Sikałą, Krzysztofem Herdzinem („Jazz Forum”). Pisze cykliczne felietony pt. „Basista prawdę ci powie” („Top Guitar”, „Muzyk”). Prowadzi audycje radiowe. W latach 2004-2014 – „Jazz Travels”, od 2015 roku – „Jazz dla ludzi” (Radio JAZZ.fm).

W 2005 roku odznaczony został medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, a w 2019 roku – Brązowym Krzyżem Zasługi.

Od 2006 roku wykłada na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie jest profesorem UMCS oraz kierownikiem Katedry Muzyki Jazzowej i Rozrywkowej. Od 2019 roku jest prezesem Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego, w 2023 roku został wybrany na kolejną kadencję.

 

Piotr Biskupski – absolwent Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie prof. Jerzego Zgodzińskiego. Z Włodzimierzem Nahornym związany od 1990 roku. Często zapraszany do współpracy przez wykonawców różnych gatunków muzycznych.

Muzyk wszechstronny, poruszający się swobodnie tak w jazzie, jak i w muzyce poważnej oraz rozrywkowej. Współpracował z czołówką polskiej sceny jazzowej: Zbigniewem Namysłowskim, Wojciechem Karolakiem, Tomaszem Szukalskim, Arturem Dutkiewiczem, a ponadto z Richardem Rossem, Michelle Hendrix, Deborah Brown, Billem Molenhofem, Susan Weinert, Vadimem Brodskim.

Jest wysoko cenionym pedagogiem. Prowadzi klasę perkusji w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. W 2022 roku uzyskał tytuł profesora. Wykłada na licznych kursach perkusyjnych i jazzowych. Pisuje do fachowych czasopism muzycznych, m.in. „Muzyk”, „Top Drumer”.

Jest artystą perfekcyjnym technicznie. Perkusja w jego rękach staje się instrumentem nie tylko rytmicznym. Potrafi wydobyć ze swego instrumentu nieskończoną paletę barw i nastrojów.

Laureat konkursów perkusyjnych i zdobywca nagród indywidualnych w kategoriach muzyki poważnej i jazzowej (Złota Tarka, Jazz nad Odrą). Odznaczony brązowym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Autor opracowania: Mariusz Bogdanowicz; autor fotografii: Piotr Gruchała

 

Trailer płyty „Ballad Book – okruchy dzieciństwa”

https://www.youtube.com/watch?v=qd2ePN29zpo&t=458s

 

Gościem specjalnym Włodzimierza Nahornego będzie legendarny muzyk Jan Ptaszyn Wróblewski.

Ten niezwykły duet będzie miał swój debiut na bialskim festiwalu i z pewnością występ ten będzie należał do jednego z najbardziej emocjonujących. Tym bardziej że obaj muzycy występowali ostatnio razem około 40 lat temu.

Jan Ptaszyn Wróblewski to jeden z najważniejszych i najbardziej zasłużonych artystów w historii polskiego jazzu – wybitny saksofonista (tenorowy i barytonowy), kompozytor, aranżer, dyrygent, publicysta, dziennikarz radiowy, krytyk muzyczny, pedagog, konferansjer. Od lat związany z Białą Podlaską poprzez liczne koncerty. Ma tu wielu fanów.

 

Grażyna Auguścik, USA (Chicago)

Skład Grażyna Auguścik Group:

Grażyna Auguścik – śpiew

Michał Tokaj – fortepian

Szymon Mika – gitara

Max Mucha – kontrabas i gitara basowa

Sebastian Frankiewicz – perkusja

Grażyna Auguścik jest wokalistką, aranżerem, kompozytorem, producentem i liderem własnego zespołu. Przez amerykańskich krytyków zgodnie uznana za jedną z najciekawszych postaci na światowej scenie jazzowej.

Po ukończeniu studiów w Polsce i nagraniu swojej pierwszej płyty „Sunrise Sunset” w 1988 roku, trafiła do słynnej amerykańskiej uczelni Berklee College of Music w Bostonie. Dyplom ukończenia szkoły otrzymała w 1992 roku z wyróżnieniem z rąk Philla Collinsa i Ala Jarreau. Od 1994 roku mieszka w Chicago, gdzie koncertuje, nagrywa własne płyty, bierze udział w wielu jazzowych i undergroundowych projektach nagraniowych innych artystów, prowadząc równocześnie własną wytwórnię płytową w wytworni GMA Records.

Nagrała, wyprodukowała i wydała do tej pory 19 płyt solowych, spośród których 11 we własnej firmie nagraniowej, w ponad 20 wzięła udział jako gość, a kolejne to remixy z jej głosem. Współpracuje z muzykami, których dobrze zna i ceni. Wśród nich są: John Medeski, Michael i Randy Brecker, Jim Hall, Toots Thielemans, Michał Urbaniak, Urszula Dudziak, Patricia Barber, Paul Wertico, John McLean, Kurt Rosenwinkel, Matt Ulery, Paulinho Garcia, Jarek Bester, Andrzej Jagodziński i wielu innych.

Jazzowym wydarzeniem 1996 roku („Don’t let me go”) było nagranie przez nią wokalnych wersji utworów znanych dotąd jedynie w wersjach instrumentalnych (Ron Carter, Kenny Garrett, Mulgrew Miller, Makato Ozone i inni). W 1998 roku jej płyta „Pastels”, zrealizowana wspólnie z Bogdanem Hołownią, uznana została przez National Public Radio za jedną z najlepszych jazzowych płyt roku. Następny album „Fragile” znalazł się na prestiżowym Top 20 Jazz Albums 2000 roku. Wśród projektów zainspirowanych muzyką klasyczną, etniczną i latynoamerykańską, jej zainteresowania sięgają również do londyńskiej „underground music”, gdzie uznawana jest za zjawisko samo w sobie.

Nagrania z jej udziałem dla London Peace Frog Records i Underground Evolution w 2000 roku były na pierwszych miejscach brytyjskich list radiowych. Dwukrotnie, w 1998 i 2002 roku, występowała na jednym z największych festiwali jazzowych na świecie – Chicago Jazz Festival, następnie na Chicago World Music Festiwal w 2001, 2002, 2004 roku, oraz Concord Jazz Festival w Japonii w 2002 roku (wspólnie z Michael i Randy Brecker) oraz w 2004 roku na Elite Jazz Festival (wraz z Jim Hall Trio).

Kolejna płyta „River”, wydana w 2002 roku, uznana została za jedno z największych wydarzeń muzycznych, stawiając Grażynę w gronie 15 najlepszych wokalistek jazzowych w Stanach (2002, Twirlie Nomination). Otrzymała też prestiżową nominację dla najlepszej wokalistki 2002 roku w 22nd Annual Chicago MusicAwards. W styczniu 2003, 2004, 2005, 2006 i 2016 roku pismo „Jazz Forum Magazine” w plebiscycie publiczności przyznało jej tytuł najlepszej wokalistki jazzowej. Udział w Fujitsu Concord Jazz Festiwal 2002 przyniósł Top Vocal Award, a płyta „Homage” Three for Brazil, nagrana dla japońskiej Pony Canyon Records, została umieszczona przez „Swing Journal” na liście Top 20 Jazz Albums w Japonii.

Równolegle do kariery wokalnej realizuje również karierę niezależnego producenta, między innymi współpracując przy dwóch ostatnich płytach Patrycji Barber dla wytwórni Blue Note. W 2016 roku założyła fundacje non for profit „Sounds and Notes” i w lutym 2017 roku zorganizowała 8-dniowy pierwszy festiwal w Chicago pt. „Chopin IN the City”.

Każda z jej płyt jest wydarzeniem artystycznym. Jej udział w festiwalach na całym świecie, takich jak: CJF, CWMF, FCJF, EJF, JVCJF i wielu innych, stawia ją w gronie najlepszych wokalistek jazzowych. Album „The Light”, wydany z początkiem 2005 roku, to kolejne zaskoczenie dla krytyków i fanów jej muzyki. Jej następne projekty, „Lulajże – The Lullaby for Jesus”, „Andanca” i „Live Sounds Live”, zdobyły uznanie i znalazły się na listach nie tylko radiostacji jazzowych w Stanach, Europie i Azji. Jej kolejny projekt, Chopin World Sound, uznany został przez krytyka Chicago Tribune jako jeden z 10 najważniejszych wydarzeń w ostatnim 30 latach w Chicago.

Nowe projekty oczekiwane są z dużym zainteresowaniem zarówno wśród słuchaczy, jak i krytyków na całym świecie.
Laureatka wielu prestiżowych nagród, m.in. w 2011 roku otrzymała tytuł Wybitnej Polki w USA, przyznany przez Stowarzyszenie Wspólnota Polska, oraz Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz prezydenta miasta Słupsk za wybitne osiągnięcia. W 2017 roku dostała srebrny medal Gloria Artis, przyznany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego, a w 2018 roku otrzymała nagrodę od TV Polonia “Artystka bez granic”

źródło: http://www.grazynaauguscik.com/, http://www.gmasounds.com/, http://gmarecords.com/

 

Michał Tokaj – absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Zadebiutował w 1993 roku, grając w kwartecie Kazimierza Jonkisza. Wraz z zespołem Joint Venture został laureatem 1. miejsca na festiwalu Jazz Juniors ’95 w Krakowie, Festiwalu Standardów Jazzowych Siedlce ’96 oraz nagrody dla najbardziej obiecującej młodej grupy na konkursie Europ’ Jazz Contest w Hoelaart w Belgii w 1996 roku. Z kwartetem Marcina Żupańskiego zdobył pierwszą nagrodę na Jazz Juniors ’97. W 1999 roku Michał Tokaj zwyciężył w Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach.

W 2002 roku otrzymał nominację do nagrody Fryderyk w kategorii Jazzowy Muzyk Roku, a płyta Agi Zaryan „My Lullaby”, której jest aranżerem i współproducentem, została nominowana w kategorii Jazzowa Płyta Roku. We wrześniu 2004 roku ukazała się jego autorska płyta „Bird Alone”, nagrana z  D. Oleszkiewiczem i Ł. Żytą. Płyta otrzymała Fryderyka w kategorii Jazzowy Album Roku, a jej autor został nominowany w kategorii Jazzowy Muzyk Roku. „Bird Alone” uzyskała tytuł platynowej płyty.

Kilka ostatnich lat zaowocowało takimi projektami jak: „Sny” oraz „Ballady na koniec świata” z Grzegorzem Karnasem, „Question To All Your Answers” z Jaromirem Honzakiem (kolejny Andel za najlepszy jazzowy album w Czechach) czy „Umiera Piękno” – album Agi Zaryan, który powstał z okazji 63. rocznicy wybuchu powstania warszawskiego, na którym można usłyszeć kompozycje pianisty napisane do tekstów polskich poetów okresu II wojny światowej. Płyta zdobyła Fryderyka 2008 w kategorii Album Roku – Muzyka Poetycka.

Istotnym wydarzeniem jest udział Michał Tokaj Trio w nagraniu płyty amerykańskiego saksofonisty i klarnecisty basowego Bennie Maupina pt. „Early Reflections”. Koncerty promocyjne z udziałem pianisty zorganizowano w Los Angeles oraz w Nowym Jorku w kwietniu 2008 roku.

Krążek „Looking Walking Being”, będący owocem współpracy z Agą Zaryan, wydany w marcu 2010 roku pod szyldem amerykańskiej wytwórni Blue Note, już po miesiącu pokrył się platyną, a Tokaj otrzymał wyróżnienie za Najlepszą Improwizację Jazzową roku 2010 w utworze „Seeking My Love” oraz Fryderyka w kategorii Jazzowy Kompozytor Roku. W 2014 roku ukazała się druga płyta Michał Tokaj Trio – „The Sign”. Autorem większości kompozycji jest Michał Tokaj.

Pianista koncertował w USA, Izraelu, Egipcie, Jordanii oraz w większości krajów europejskich. Współpracował i nagrywał między innymi z Tomaszem Stańko, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Januszem Muniakiem, Tomaszem Szukalskim, Ewą Bem, Henrykiem Miśkiewiczem, Piotrem Wojtasikiem, Piotrem Baronem, Darkiem Oleszkiewiczem, Grzegorzem Nagórskim, Leszkiem Żądło, Zbigniewem Namysłowskim, Bennie Maupinem, Eddie Hendersonem, Victorem Lewisem, Kevinem Mahoganym i Monty Watersem.

 

Szymon Mika nieustannie eksploruje świat strun. Polski gitarzysta, kompozytor i bandleader łączy w swojej muzyce wpływy polskiego folkloru, muzyki eksperymentalnej, jazzu i swobodnej improwizacji. Poza gitarą elektryczną, używa również argentyńskiego mandolinopodobnego instrumentu ronroco oraz stworzonej specjalnie dla niego akustycznej gitary sopranowej.

Wszystko to można usłyszeć w jego autorskim zespole Szymon Mika Trio, tworzonym wraz z Maxem Muchą i Zivem Ravitzem, który wydał dotychczas dwa znakomicie przyjęte przez publiczność i krytykę albumy, a także w duecie z wokalistką Yumi Ito. Jego talent i muzykalność przyniosły mu już słowa uznania ze strony Petera Bernsteina, Lage Lunda, Mike’a Sterna czy Johna Abercrombiego.

Szymon Mika występował z takimi sławami polskiego jazzu jak Adam Bałdych czy Aga Zaryan, a także z międzynarodowymi nazwiskami jak: Avishai Cohen, Kurt Rosenwinkel, Dave Holland, Mark Turner i Joshua Redman. Jego muzyczną osobowość wyróżniają autentyczność i wirtuozeria. Według plebiscytu magazynu „Jazz Forum”, został uznany gitarzystą jazzowym 2022 roku.

 

Maksymilian Mucha – kontrabasista i gitarzysta basowy, kształcił się pod okiem Grega Coehna w Jazz Institut Berlin oraz na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Współpracował z wieloma artystami rodzimej, europejskiej oraz amerykańskiej sceny jazzowej i improwizowanej, koncertuje z zespołami takich artystów, jak: Christian Scott, Greg Osby, Joanna Duda, Tomasz Dąbrowski, Marek Pospieszalski, Maciej Obara.

Występował na wielu festiwalach na całym świecie, m.in. Montreux Jazz Festival, Vancouver Jazz Festival, Jazz a La Villette, London Jazz Fest. Poza aktywnością instrumentalną, jest również członkiem zespołu śpiewaczego Monodia Polska Adama Struga, praktykującego dawne polskie pieśni religijne i świeckie w wariantach kurpiowskich.

 

Sebastian Frankiewicz jest absolwentem Wydziału Jazzu katowickiej Akademii Muzycznej. Laureat konkursów Jazz Nad Odrą we Wrocławiu, Festiwalu Standardów Jazzowych w Siedlcach, Złotego Krokusa w Jeleniej Górze i Bielskiej Zadymki Jazzowej. Od 2002 roku współpracuje z Michałem Urbaniakiem. W latach ubiegłych członek zespołów Janusza Muniaka, Zbigniewa Namysłowskiego, Artura Dutkiewicza, Mariusza Lubomskiego, Miki Urbaniak, Zbigniewa Wegehaupta.

Koncertuje z Włodzimierzem Nahornym, Kubą Stankiewiczem, Januszem Stroblem, Nulą Stankiewicz, Maciejem Sikałą, Agą Zaryan, Katarzyną Cerekwicką, Urszulą Dudziak, Grażyną Auguścik, Lorą Szafran.

Ma na swoim koncie złotą płytę za projekt „Pogadaj ze mną” z tekstami Wojciecha Młynarskiego i muzyką Włodzimierza Nahornego. Występował na festiwalach jazzowych m.in. w Buenos Aires, Londynie, Wiedniu, Baku, Petersburgu, Tel Avivie, Hawanie, Pekinie, Meksyku, Bukareszcie, Sibiu, Kiszyniowie, Moskwie, Kopenhadze.

W 2012 roku trio Nowicki/Święs/Frankiewicz zostało nominowane do nagrody Fryderyk za debiutancką płytę Pathfinder. Był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 2022 roku jest adiunktem w klasie perkusji Instytutu Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego. W swoim artystycznym dorobku ma około 40 nagranych płyt.

 

Adrianna Noszczyk z zespołem

Występ Adrianny Noszczyk z zespołem, w którego składzie znajdują się świetni muzycy jazzowi, wprowadzi nas w świat muzyki filmowej.

W programie koncertu „Melodie z ekranu” usłyszymy wiele znakomitych kompozycji ze znanych filmów i seriali, m.in. „Uciekaj moje serce”, „Ballada o pancernych” czy „Czterdzieści lat minęło”, z muzyką Jerzego „Dudusia” Matuszkiewicza, w interesujących opracowaniach pianisty Wojtka Sanockiego.

A wszystko to podane „w jazzowym sosie” ze znakomitymi improwizacjami, m.in. wybitnego trębacza Piotra Schmidta i w jazzowym pulsie czołowego polskiego perkusisty Arka Skolika.

 

Adrianna Noszczyk – to absolwentka Studium Aktorskiego przy Teatrze Śląskim w Katowicach oraz Teatrologii na Uniwersytecie Śląskim. Inicjatorka, pomysłodawczyni oraz wykonawczyni autorskiego projektu artystycznego Recital „Bal u Posejdona”. Wykonawca i koordynator autorskiej płyty „Poczuj ten dźwięk”. Finalistka wielu festiwali muzycznych.

Ważniejsze role: w przedstawieniu „Dom otwarty” M. Bałuckiego w reż. R. Michalskiego, „Król Edyp” w reż. G. Kempyńskiego, rola w krótkometrażowym filmie „Uzależnieni” w reż. M. Godka, rola „Matematyki” w serialu „Dr. Primo i wielka hajo o insygnia” w reż. Sz. Nawrat, R. Aksamit,

 

Wojciech Sanocki – pianista, kompozytor, aranżer. Jego utwory ukazały się m.in. na płytach: „Pejzaż”, „Niebo w dobrym humorze” – nagrania z Jackiem Wójcickim i Ewą Urygą, „Brel” przy współpracy z Wojciechem Młynarskim. Jest również kompozytorem muzyki filmowej.

Współpracował ze studiem produkcji filmowej Akson Studio w Warszawie m.in. przy serialach „Czas honoru”, „Twarzą w twarz” i in. Twórca muzyki teatralnej w przedstawieniach: „Zagraj to jeszcze raz Sam”, „Raskolnikow”, reż. M. Gaj, „Matka Courage”, reż. K. Deszcz, „Różowe małżeństwo”, reż. K. Deszcz, „Balladyna”, reż. J. Głybin, „Niech żyje bal”, reż. C. Domagała.

 

Piotr Schmidt – trębacz jazzowy, kompozytor, wykładowca, lider zespołów i producent muzyczny związany z Instytutem Jazzu na Akademii Muzycznej w Katowicach. W 2006 roku został stypendystą University of Louisville w Kentucky. Obecnie wykłada historię jazzu oraz prowadzi klasę trąbki na Akademii Muzycznej w Katowicach.

Laureat wielu nagród i konkursów, m.in. dla najlepszego Solisty Festiwalu na Getxo Jazz Festival w Hiszpanii, 2010 r. Od wielu lat znajduje się w czołówce „Najlepszy trębacz jazzowy” w ankiecie Jazz Top magazynu „Jazz Forum”.

Współpracował m.in. z takimi muzykami jak: Walter Smith III, Ernesto Simpson, Alex Hutchings, Matthew Stevens, Benjamin Drazen, Dante Luciani, Grzegorz Nagórski, Maciej Sikała, Wojciech Karolak, Krystyna Prońko, Wojciech Myrczek, Wojciech Niedziela, Jacek Niedziela-Meira, Grzech Piotrowski, Paweł Kaczmarczyk, Paweł Tomaszewski, Piotr Baron, Kazimierz Jonkisz, Michał Barański czy Wiesław Pieregorólka.

Podczas 11. Silesian Jazz Festival w Katowicach Schmidt Electric gościnnie wystąpił z polskimi raperami, Miuosh i Ten Typ Mes.

 

Stanisław Sroka – gitarzysta, występował m.in. z takimi wykonawcami i zespołami, jak: Stanisław Soyka, Ewa Uryga, Patsy Gamble (UK), Agnieszka Fatyga, Roksana Vikaluk, Grzegorz Kapołka, Dariusz Ziółek, orkiestra kameralna Aukso miasta Tychy, Orkiestra Muzyki Nowej AM w Katowicach, Johnny Walker Band.

 

Piotr Górka – kontrabasista, współpracuje z wybitnymi osobowościami polskiej sceny muzycznej, m.in. z Elżbietą Adamiak, Lorą Szafran, Grażyną Łobaszewską, Andrzejem Poniedzielskim, Jerzym Filarem oraz z wieloma znanymi zespołami, m.in. Siostry Matkowskie, Siergiej Wowkotrub Gypsy Swing Quartet, Naked Mind.

 

Arek Skolik – perkusista, kompozytor jazzowy i aranżer, został obdarzony tytułem „Najlepszego perkusisty roku” przez miesięcznik „Gitara Bas i Bębny”. Od wielu lat zajmuje czołowe miejsca w ankiecie pisma „Jazz Forum” jako perkusista jazzowy. Należy do grona muzyków, którzy nie gonią za nowatorstwem, a raczej wpisują się swoją energią i temperamentem w tradycję jazzową.

Arek Skolik współpracował, grając koncerty i nagrywając płyty, z takimi artystami jak m.in.: Nigel Kennedy, John Zorn, Lee Konitz, Steve Logan, Ronnie Cuber, Nina Stiller, Leszek Możdżer, Urszula Dudziak, Michał Urbaniak, Zbigniew Namysłowski, Jan Ptaszyn Wróblewski, Jacek Niedziela, Wojciech Niedziela, Tymon Tymański, Stanisław Soyka, Ziut Gralak.

 

---

Podlasie Jazz Festiwal to jeden z  najciekawszych i najpopularniejszych festiwali Polski wschodniej, który na stałe wrósł w pejzaż kulturalny stolicy Południowego Podlasia – Białej Podlaskiej. Od wielu lat cieszy się nieprzerwanie dużym zainteresowaniem wśród wielbicieli jazzu. Ma swoją wyrobioną, wrażliwą publiczność i niepowtarzalną atmosferę, na którą z pewnością ma też spory wpływ piękna sceneria parku Radziwiłłów oraz amfiteatru.

Występowali na nim znakomici polscy i zagraniczni artyści, m.in. ze Stanów Zjednoczonych, Europy Zachodniej, Ameryki Południowej, Indonezji, a także Białorusi, Ukrainy, Bułgarii. Festiwal także stwarza możliwość występów młodym, obiecującym muzykom jazzowym, którzy zostali już wcześniej zauważeni i docenieni.

Koncertowali tutaj: Kevin Mahogany, Hiram Bullock, Michael „Patches” Stewart, Dean Brown, Karen Edwards, Marvin Smitty Smith, Linley Marthe, Saskia Laroo, Nippy Noya, Steve Logan, Felton Crews, Mc Stewlocks, Konstantin Kostov, Apple Tea.

A z polskich wykonawców: Michał Urbaniak, Jan Ptaszyn Wróblewski, Zbigniew Namysłowski, Urszula Dudziak, Ewa Bem,  Wojciech Karolak, Włodzimierz Nahorny, Tomasz Szukalski, Krzesimir Dębski, Włodek Pawlik, Henryk Miśkiewicz, Leszek Możdżer, Piotr Baron, Kazimierz Jonkisz, Aga Zaryan, Anna Maria Jopek, Stanisław Soyka, Marek Bałata, Krzysztof Ścierański, Marek Napiórkowski, Cezary Konrad, bracia Niedzielowie, Grażyna Łobaszewska, Krystyna Prońko, Lora Szafran, Ewa Uryga, Danuta Błażejczyk, Dorota Miśkiewicz, Mietek Szcześniak, Beata Przybytek, Krystyna Stańko, Jorgos Skolias, Artur Dutkiewicz, Krzysztof Herdzin, Andrzej Przybielski, Karol Szymanowski, Sławek Jaskułke, Adam Bałdych, Grzech Piotrowski, Maria Sadowska, Monika Borzym, Michał Tokaj, bracia Majewscy, Trio Andrzeja Jagodzińskiego, String Connection, SBB, Walk Away, Atom String Quartet, The Globetrotters, Funky Groove, Funk De Nite, Piotr Schmidt Electric Band, Marcin Olak Trio, Dawid Lubowicz Quart i inni.

Festiwal istnieje od 2002 roku, jego pomysłodawcą, twórcą i dyrektorem jest muzyk Jarosław Michaluk, prezes Bialskopodlaskiego Stowarzyszenia Jazzowego.