Kącik książkowy: Zakazana miłość mennonitki i hrabiego
Wydawnictwo Skarpa Warszawska proponuje tym razem poruszającą opowieść Sylwii Kubik o miłości i wierze ponad podziałami, pt. „Mennonitka i hrabia”.
Mennonici stanowią zamkniętą społeczność, do której niechętnie wpuszczają obcych. Żyją wiarą, pracą i zasadami przekazywanymi od pokoleń. Dla wiary tej opuścili swą ojczyznę i chronią ją jak najcenniejszy skarb.
Wszystko się zmienia podczas zimowej śnieżycy, gdy jeden z mennonitów znajduje na drodze sanie z przysypanymi śniegiem ludźmi. Udziela im schronienia, tym samym otwierając dom dla obcych. Jeden z nich okazuje się polskim hrabią, który w opiekującej się nim Gretchen dostrzega to, czego szukał przez całe życie. Czy dziewczyna odwzajemni jego zainteresowanie? Czy możliwe będzie połączenie polskiej szlachty z mennonickim chłopstwem? Co wygra? Uczucie czy konwenanse?
Sylwia Kubik zabiera nas do świata mennonitów – pełnego tajemnic, sztywnych zasad i reguł – pokazując, jak bardzo ich rzeczywistość może różnić się od tej, którą znamy.
BooksCatTea (portal Lubimyczytać.pl):
Eksplorująca egzystencję i wykreowane zasady zamkniętej społeczności. Akcentująca proste oblicze szczęścia i otulone całunem zapomnienia w pędzie dnia wartości. Niesiona prawdziwą, ale na tle konwenansów zakazaną miłością.
„Mennonitka i hrabia” to niebanalna, jednocześnie pierwsza na świecie powieść obyczajowa o społeczności, której fundament stanowią wiara, praca i utrwalany z pokolenia na pokolenie wzorzec zachowań. Z zachwycającą rzetelnością Sylwia Kubik roztacza przed odbiorcą ustalone zwyczaje, prozę dnia i priorytety menonitów. To iście fascynujący spektakl nieznanej rzeczywistości, zanurzonej w nakazach i zakazach, których naruszenie implikuje wydalenie ze zbiorowości. Zarazem ta ekspozycja uświadamia, że osobliwa ascetyczność w stosunku do materialnej i pozycyjnej materii, zapewnia świadomą radość życia. Nieufność w odniesieniu do obcych i gorliwie chroniona na dnie duszy pobożność jawią się zatem jako wizja spokojnej codzienności.
Sylwia Kubik dyskusyjne środowisko obrazuje esencją uczuć, intencjonalnie aranżując społeczny mezalians. To pełna emocji i wyraźnie odczuwalnego ciepła historia Gretchen I Józefa – tytułowych mennonitki i hrabiego. Zainicjowana przenikającą ciało śnieżycą znajomość, subtelnie kwitnie w okresie rekonwalescencji, by wybuchnąć z siłą, która determinuje ogromne zmiany. To właśnie te impresje tworzą fabularną przestrzeń, która przyjemnie spowija refleksjami i inspiruje. Niespiesznie snuta narracja portretuje szalone w obliczu obyczajowości porywy serca i specyficzną kulturę, formując nietuzinkowy mariaż literacki.
Z godną pochwały skrupulatnością, autorka skonstruowała fikcyjną powieść, popartą solidnie zgłębioną wiedzą oraz sprawdzonymi źródłami historycznymi, fragmentaryczne luki uzupełniając własną wyobraźnią. To odsłona intensywnie podkreślająca siłę rodzinnych więzi, dbałość o relacje międzyludzkie oraz altruizm. I w końcu zewnętrzną skromność, która pozostaje w uścisku z bogactwem duchowym, owocując szacunkiem do każdego człowieka. I tu jaskrawie wizualizuje się kontrast między realiami roszczeniowej szlachty a pokornymi menonitami.
To książka rozpisana z estetyką i lekkością, osadzona w klimacie XIX-wiecznych Żuław, wolna od przerysowanych incydentów, za to ewidentnie autentyczna. Dostarczająca emocjonalnych doznań, intrygująca regułami tak odmiennymi niż dotychczasowo znane oraz bliskie tamtego okresowi. I wreszcie eterycznie obiecująca dalsze doświadczanie pasjonującej istoty funkcjonowania żuławskich osadników w prawdopodobnej kontynuacji tego tytułu.
Komentarze
Brak komentarzy