Zapobiec patologii w zatrudnianiu za granicą. Jak Unia pomaga pracownikom migrantom?

Analiza

Jak podaje Komisja Europejska, chociażby do samych tylko Niemiec w 2014 roku w celach zarobkowych wyemigrowało niemal 600 tys. obywateli z państw Europy Wschodniej. Najwięcej było Polaków. Niemcy są atrakcyjne nie tylko ze względu na dobre warunki pracy i płacy, ale też na bliskość. Stamtąd łatwiej wyskoczyć do kraju, jak się zatęskni. Z Norwegii, Hiszpanii czy Włoch lub Wysp już trudniej. Warto też dostrzec ciekawostkę. Dla zagranicznych podmiotów pracują też Polacy, którzy wcale nie wyjeżdżają z kraju. By trzymać się znów Niemiec – co zauważa portal Plushr.pl – firmy z niemieckim kapitałem zatrudniają w Polsce już 350 tys. osób. A wszystko wskazuje, że takich pracowników będzie przybywać.

Widząc problem z ogromem pracowników i firm z innych krajów, Komisja Europejska postanowiła utworzyć Europejski Urząd ds. Pracy. Owszem, ma służyć kontroli całego procesu i zapobieganiu patologii, na przykład bezprawnemu wykorzystywaniu pracowników, ale i pracy na czarno z inicjatywy samych pracowników. Poza tym ma też pomagać w znalezieniu pracy, przebranżowieniu się, czy w ogóle w osiedleniu w nowym miejscu. Ma ułatwiać uzyskanie informacji o prawach i obowiązkach nowych mieszkańców w danym kraju.

Komisja Europejska myśli już nawet o wprowadzeniu dla każdego obywatela państw członkowskich jednego unijnego numeru ubezpieczenia społecznego. Miałoby to pomóc nie tylko w lepszej kontroli nad przybyszami z innych państw, ale też ułatwić dochodzenie przez nich swoich praw, czy to emerytalnych, czy związanych z leczeniem.

Idea jest jasna. W Europie wszyscy pracownicy i osoby samozatrudnione mają być objęte ochroną socjalną. Ma to sprzyjać możliwości swobodnego przemieszczania się – jednego z filarów Wspólnoty. Wiadomo bowiem, że samo przemieszczanie się, bez możliwości pracy, bez zabezpieczenia socjalnego, jest iluzją wolności.

(jt)