Honorowe obywatelstwo miasta Biała Podlaska dla Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego

Honorowe obywatelstwo miasta Biała Podlaska dla Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego

Jedną z najczęstszych form honorowania Józefa Piłsudskiego było nadawanie jemu przez rady miast i gmin oraz inne gremia honorowego obywatelstwa. Szczególnie po zamachu majowym przybrało ono charakter masowy, a sam Marszałek z wieloma z nagradzającymi go w ten sposób miejscowościami nie był w jakikolwiek sposób związany. W Białej Podlaskiej Naczelny Wódz był, wracając z narady w Brześciu. Zatrzymał się na dworcu PKP i udekorował żołnierzy 34 pp. za bohaterskie czyny w czasie walk z Armią Czerwoną.

Biała Podlaska była szóstym miastem w Polsce, które obdarzyło Marszałka honorowym obywatelstwem.  Podczas posiedzenia członków Magistratu w dniu 12 kwietnia 1920 r., w składzie: burmistrz Zenobiusz Borkowski oraz ławnicy: Antoni Kroszczyński, K. Lubaszewski i Israel Bialer postanowiono: "Naczelnika Kraju p. Józefa Piłsudskiego wybrać honorowym Obywatelem i Radnym m. Białej Podlaskiej w pamięć jego zasług dla Kraju". Stosowną uchwałę podjęła Rada Miasta 20 kwietnia 1920 r. Podczas posiedzenia przewodniczący Rady zgłosił wniosek "wyboru Naczelnika Kraju Józefa Piłsudskiego, prosząc Radę, by nadała Mu honorowy tytuł Obywatela i Radnego miasta Białej w nagrodę jego zasług dla dobra Państwa poniesionych. Przez głosowanie jawne Rada 15. głosami wypowiada się za wnioskiem. Radnych pięciu powstrzymuje się od głosowania".

Podczas krótkiego pobytu Marszałka na dworcu kolejowym w Białej Podlaskiej, w dniu 10 września 1920 r., nie doszło do wręczenia Naczelnikowi Państwa dyplomu, bo go po prostu nie przygotowano.  Do zaległej sprawy Zarząd Magistratu wrócił 14 lipca 1923 r. Wówczas podczas posiedzenia postanowiono "sporządzić dyplom obywatelstwa honorowego i honorowego członka Rady miejskiej byłemu naczelnikowi Państwa Józefowi Piłsudskiemu, jako wyraz zaszczytu dla miasta spowodowanego przyjęciem tej godności i wręczyć dyplom wraz z grupą fotograficzną Rady miejskiej przez członków Magistratu i osób którzy zechcą pojechać na ochotnika na swój koszt, jak to czynią członkowie Magistratu".

Zarząd Magistratu do tej sprawy wrócił na posiedzeniu w dniu 7 stycznia 1925 r., informując, że uchwała z 14 lipca 1923 r. została zatwierdzona przez Wydział Powiatowy Sejmiku, ale: "wskutek niewykonania tego dotychczas, postanowiono to wykonać w czasie najbliższym z udziałem członków Magistratu i obywateli m. Białej, którzy by chcieli jechać w delegacji na swój koszt. Jednocześnie postanowiono wysłać zaproszenia Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu na posiedzenia Rady miejskiej jako jej honorowemu członkowi".

Ostatecznie dyplom honorowego obywatela Białej Podlaskiej i honorowego dożywotniego członka Rady Miejskiej, nadany przez Radę Miejską, został Marszałkowi wręczony 31 stycznia 1925 r. w Sulejówku przez burmistrza Zenobiusza Borkowskiego, w towarzystwie zastępcy Hieronima Skrzyńskiego, radnego miejskiego sędziego Ryszarda Kocha, z udziałem senatora Stanisława Osińskiego. Podczas kwerendy archiwalnej nie udało się jednak znaleźć oryginalnego dyplomu. Treść znamy dzięki relacjom z tego wydarzenia prasy warszawskiej. Oto ona:

OD RADY MIEJSKIEJ POWIATOWEGO MIASTA BIAŁEJ PODLASKIEJ

Honorowemu dożywotniemu członkowi Rady Miejskiej i Honorowemu Obywatelowi tegoż miasta nadany uchwałą dnia 20 kwietnia 1920 r. Najdostojniejszemu mężowi Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu.

Najdostojniejszy Panie Marszałku!

Pomni Twych wielkich zasług odrodzenia naszej Ojczyzny zorganizowania walecznej armii i ustalenia granic Najjaśniejszej Rzeczpospolitej Polskiej, wyrażając Tobie Panie Marszałku najwyższą cześć i największe uznanie za Twą pracę dla dobra naszej Ojczyzny płynącą z wielkiego Twego serca i najszlachetniejszej duszy wielkiego męża stanu i najdzielniejszego człowieka, składamy niniejszy dyplom honorowego dożywotniego Członka Rady Miejskiej i honorowego obywatela powiatowego miasta Białej Podlaskiej stolicy męczonego Podlasia, w dowód największej dla Ciebie naszej Panie Marszałku czci i wdzięczności za zaszczyt jakim nas obdarzyłeś i szczęście jakie nam sprawiłeś przyjęciem tej godności, co pragniemy w historii naszej odrodzonej Ojczyzny na wieczne czasy tym aktem upamiętnić.

Życzymy Tobie Najdostojniejszy Panie Marszałku na długie lata zdrowia i siły, byś mógł w dalszym ciągu nieugięcie i wytrwale pracować po tej samej linii miłości Ojczyzny i bliźnich, najlepszy nasz Obywatelu.

Burmistrz (-) Z. Borkowski, Zastępca (-) H. Skrzyński, Ławnicy: ( – ) W. Walewski, S. Kahan, dr K. Świątek

Po powrocie delegacji władz miasta, podczas posiedzenia Rady Miejskiej w dniu 10 lutego 1925 r., zarzucano burmistrzowi, który jednocześnie pełnił funkcję przewodniczącego Rady, że nie zwołał posiedzenia 30 stycznia celem wyboru delegatów dla doręczenia Marszałkowi Piłsudskiemu dyplomu. Z. Borkowski na ten zarzut odpowiedział: "Odnośnie zaś wyboru delegacji do marszałka Piłsudskiego, to sprawa ta nie należy do kompetencji Rady, bowiem Magistrat w danym wypadku wykonał tylko uchwałę poprzedniej Rady, wybór delegacji był całkiem zbyteczny a to dla uniknięcia wydatków z kasy miejskiej na diety dla tychże tym bardziej, że sprawa ta nie należy do spraw gospodarczych i nie może obciążać kasy miejskiej. Magistrat zaś spełniając swój obowiązek pojechał na własny koszt i wezwał p. p. Radnych a także i niektórych Obywateli tutejszych do wzięcia udziału przy wręczaniu dyplomu, wreszcie oświadczył, że zwołanie Rady na dzień 30-go stycznia rb. było nie możliwe, bowiem tego dnia wypadł wyjazd do Sulejówka, by tam zdążyć na umówiony wcześniej dzień wręczenia dyplomu dnia 31-go stycznia r. b.

Dzień wcześniej, tj. 9 lutego 1925 r. podczas posiedzenia Zarządu Magistratu: "przyjęto do wiadomości i dla zakomunikowania Radzie podziękowania Marszałka Kraju Józefa Piłsudskiego za wręczenie dyplomu obywatelskiego i członka dożywotniego Rady miejskiej oraz grupy fotograficznej pierwszej Rady z wyborów i pierwszej z nominacji".

Z naszego regionu honorowe obywatelstwo J. Piłsudskiemu 19 marca 1934 r. nadały 22 gminy Powiatowego Związku Samorządowego w Białej Podlaskiej. Tego samego dnia uczyniły to również miasto Siedlce i powiat siedlecki a 11 listopada 1934 r. Terespol.

Szczepan Kalinowski

Dodaj komentarz

Komentarze

    Brak komentarzy