Wisznice: Przyjdź na wystawę malarstwa Małgorzaty Dawidiuk

Wójt gminy Wisznice i Gminny Ośrodek Kultury i Oświaty zapraszają w środę 12 kwietnia na godzinie 18 do Centrum Kultury Chrześcijańskiej w Wisznicach, gdzie odbędzie się otwarcie wystawy malarstwa Małgorzaty Dawidiuk „12 bram nowego świata”.

Z cyklu Ikony „Światło” IV – technika własna na płótnie

Małgorzaty Dawidiuk urodziła się w Wisznicach w 1967 r. W Nałęczowie ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. Studiowała w latach 1988-1994 w Akademii Sztuk Pięknych im. I.E. Repina w Petersburgu na Wydziale Malarstwa i Konserwacji – specjalizacja ikona. Obecnie prowadzi Pracownię Konserwacji Zabytków oraz Galerię Autorską „IKOS”. Jest twórcą wielu dzieł sakralnych w postaci ikon, ikonostasów, polichromii, m.in. w: Warszawie, Chołowicach k/Krasiczyna, Koszalinie, Krynicy, Nagov/Słowacja, Olsztynie, Zamienicach k/Legnicy. Ma na koncie autorską współrealizację malowideł ściennych w Kaplicy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie Łagiewnikach. Jej prace znajdują się w zbiorach prywatnych i muzealnych w Polsce i za granicą, m.in. Kanadzie, Rosji, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, a także w Ukrainie i Słowacji. Współpracuje z Muzeum w Łańcucie.

Do tworzenia swoich prac wykorzystuje technikę własną-mieszaną, gdzie głównym tworzywem jest drewno ocalone ze zniszczonych cerkwi, resztki polichromii, kawałki uszkodzonych płócien. Niezwykły efekt dają te posklejane z sobą elementy, przykryte grubą warstwą żywicy i przefiltrowane laserunkami w kolorze bursztynu. To zatarcie granicy miedzy pracą konserwatora a kreacją artysty może być symbolem ciągłości tradycji, wyrazem refleksji nad upływem czasu oraz tego, jak splatają się ze sobą znaki, które zostawiają po sobie ludzkie pokolenia.

„Malarstwo Małgorzaty Dawidiuk wypływa z dwóch źródeł: z pracy konserwatora dzieł sztuki (który specjalizuje się w odnawianiu obiektów cerkiewnych) oraz z inspiracji ikoną. Najpierw wykonywała kopie i trawestacje dawnych ikon, zachowując ścisłe zasady „pisania” (a nie – malowania) świętych wizerunków. Zgodnie z wielowiekową tradycją oznaczało to przede wszystkim duchowe przygotowanie do zamierzonej pracy. Dopiero później następował sam akt twórczy, oparty na kanonach przekazywanych przez teologów oraz artystów z pokolenia na pokolenie. Z czasem kanon zastępowała własną inwencją twórczą.(…) Kontynuacją ikon – cieni są ikony wykonywane (…) na płótnie. Na nowy blejtram naklejone zostają fragmenty starego płótna odnajdywane w konserwowanych przez siebie cerkwiach. Jest to fragment – relikt dawnego wystroju świątyni. Pojedyncze postaci ikon – cieni zmieniają się na blejtramie w sceny figuralne złożone z kilku lub kilkunastu postaci.” /Antoni Adamski – Źródło: Zofiaweissgallery.com.pl/